АНДЕША. Аслан, Истиқлолият самари Ваҳдату якдилии миллат мебошад. Мо ҷавонон, ки самараи Ваҳдати Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳастем, ба қадри ин неъмати бузург беш аз пеш мерасем.
ВОКУНИШ. Ваҳдат - беҳтарин неъмати ҳаёти инсон, орзӯву армон, таҳкими давлат, наҷоти миллат, рушду нумӯ ва ҳастии инсон дар ҳар давру замон аст.
АНДЕША. Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон дастовардест, ки аз ҷиҳати аҳамияти сиёсӣ ва маънавиаш дар тули ҳазорсолаҳо шабеҳ надорад. Агар насли имрӯзаи тоҷикистониён ин маъниро амиқ дарк намояд, пас барои ӯ ҳифзи Истиқлолияти давлатӣ бояд қарз ва вазифаи ҳаётан муҳим маҳсуб гардад.
Мақола тавассути муҳандис Эҳсонулло Ҳомӣ, шаҳрванди Афғонистон аз натиҷаи сафараш ба Ҷумҳурии Тоҷикистон нигошта шудааст.
Рӯзи гузашта расонаҳои наҳзатӣ эълон намуданд, ки гӯё «гурӯҳе аз шахсиятҳои сиёсии тоҷик, ки дар хориҷ аз кишвар ба сар мебаранд», созмонеро бо номи «Анҷумани озодандешони тоҷик» таъсис намудаанд. Ин номи баланд ва ин даъвои бузург боис шуд, то таваҷҷуҳ намоем, ки ин ин «озодандешон» кистанд ва ин иқдом то куҷо ҷиддист?
Бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон
аз 3 декабри соли 2015, №591 тасдиқ шудааст.
Ҳамчун як шаҳрванди Тоҷикистон давлати Исломии Эронро ҳамчун шарики стратегӣ ва мардуми онро ҳамчун дӯсту бародар мешинохтаму мепазирам.
Муҳтарам акои Сайҷалол, лутфан дар бораи шахсияти худ чанд ҷумла барои хонандаи мо бигӯед. Чӣ шуд, ки Шумо- ходими КГБ-и СССР бо оғози ҷанги шаҳрвандӣ ба ҷониби ИНОТ гузаштед?
Парчами давлатӣ қувваи сафарбаркунанда ва муттаҳидкунанда дорад ва мардуми сарзаминро ба сӯи мақсаду маромҳои миллӣ, озодӣ ва истиқлолият, ваҳдат ва рафоқату дӯстӣ даъват мекунад.
